Sterne. (Német)
Seliger Sterne schimmernde Scharen Schweben so ferne, blinken so schön; Aber in blauenden Nächten, in klaren, Gleiten sie leise von einsamen Höh’n.
Stürzen, von siegender Sehnsucht getrieben, Jäh durch der Welten unendlichen Raum Nieder und weben ihr leuchtendes Lieben Ein in der Blüten keuschen Traum.
Doch wenn im Osten der Tag sich rötet, Müssen zurück sie, verblichen und matt . . . . Sahst du denn niemals noch ein verspätet Sternlein hangen am Rosenblatt? — Feltöltő | Tauber Ferenc |
Kiadó | Rilke |
Az idézet forrása | Wegwarten (ingyenes periodika) I. kötet |
Megjelenés ideje | 1896 |
|
Csillagok. (Magyar)
Selymesen csillogó csillagsereg, Messze lebegő pislákolás; De bemutatják tiszta, kék éjjelen, Magas magányból a halk lesiklást.
Átszelik, győzelmes vágytól űzetve, A végtelen űrbeli világot, Beszövik magukat szerelmi üregbe: Virágok kelyhe nyújt szende álmot.
De ha keletről pírral jön a nap, Mind menekül, visszatér vagy alél . . . . Sohasem láttad, ahogy elakadt Csillagot tart rózsalevél? —
|